Delia Annum agens Tricesimum Sextum.
VIVIS, et illæsa per mille pericla salute,
Octavum vitæ ingrederis, mea Delia, lustrum.
Et vivas, precor, et multa et felicia semper
Octavo lustra annumeres superaddita lustro.
At tibi venturæ labentia tempora vitæ
Vellem ut in octavo possint se sistere lustro.
His etenim ingenium viget, et mens firmior annis,
Sedula ad octavum coluit quam Delia lustrum.
Ergo age! conde favos! huc cui provecta sit ætas,
Conde! et in octavo nugari desine lustro :
Nam vitæ decus humanæ lumenque videmus
Semper ab octavo in pejus se vertere lustro:
Et spes sera illis nimis est, et tardior hora,
Qui neque in octavo norunt bene vivere lustro.
Tu vero faustos quicunque voles hymenæos,
Aspice in octavo qualis sit Delia lustro.
GATHER ye rose-buds while ye may,
Old Time is still a-flying;
And this same flower that smiles to-day,
To-morrow will be dying.
The glorious lamp of heaven, the sun,
The higher he's a-getting;
The sooner will his race be run,
The nearer he's to setting.
age is best, which is the first, When youth and blood are warmer; But being spent, the worse and worst Times still succeed the former.
Then be not coy; but use your time,
And while ye may, go marry;
For having lost but once your prime,
You may for ever tarry.
CARPITE dum fas est, nec inepti lusibus anni, Carpite pubentes, avolat hora, rosas:
Quique vigens hodie flos ridet honore recenti, Cras erit effoeta languidus ille coma.
Ipse etiam lampas cœli clarissima Phoebus,
Urget anhelantes quo magis altus equos,
Cærulea spatium citius decurrerit æthræ,
Occidua propius tendit ad ima rota.
Optima prima subit, quæ vivida pullulat ætas,
Sanguine dum tepido læta juventa calet ;
Hac semel elapsa, pejora prioribus usque,
Tempora dant tristes pessima facta vices.
Difficilis, virgo, ne sis nimis! utere vita:
Dum licet, est pulcræ conciliandus Hymen;
Nam simul aruerit viridis flos gratior ævi,
Non patitur lentas marcida forma moras.
Ω ΜΗΤΕΡ, ἱκετεύω σε, μὴ ̓πίσειέ μοι
τὰς αἱματωποὺς καὶ δρακοντώδεις κόρας
αὗται γάρ, αὗται πλησίον θρώσκουσί μου.
Ω Φοῖβ', ἀποκτενοῦσί μ' αἱ κυνώπιδες,
γοργῶπες, ἐνέρων ἱέριαι, δειναὶ θεαί.
Μέθες· μία οὖσα τῶν ἐμῶν Ἐρινύων
μέσον μ' ὀχμάζεις, ὡς βάλῃς μ' εἰς Τάρταρον.
Δὸς τόξα μοι κερουλκά, δῶρα Λοξίου,
οἷς μ' εἶπ' Απόλλων ἐξαμύνεσθαι θεάς,
εἴ μ' ἐκφοβοῖεν μανιάσιν λυσσήμασι.
Οὐκ εἰσακούετ', οὐχ ὁρᾶθ' ἑκηβόλων
τόξων πτερωτὰς γλυφίδας ἐξορμωμένας ;
â, ᾶ· τί δῆτα μέλλετ'; ἐξακρίζετ ̓ αἰθέρα
πτεροῖς· τὰ Φοίβου δ' αἰτιᾶσθε θέσφατα.
ἔα. τί χρῆμ ̓ ἀλύω, πνεῦμ ̓ ἀνεὶς ἐκ πνευμόνων ;
ποῖ ποῖ ποθ ̓ ἡλάμεσθα δεμνίων ἄπο ;
ἐκ κυμάτων γὰρ αὖθις αὖ γαλήν ̓ ὁρῶ.
ξύγγονε, τί κλάεις, ὄμμα θεῖσ ̓ εἴσω πέπλων;
αἰσχύνομαί σοι μεταδιδοὺς πόνων ἐμῶν,
ὄχλον τε παρέχω παρθένῳ νόσοις ἐμαῖς.
μὴ τῶν ἐμῶν ἕκατι συντήκου κακῶν.
HIS furit, his amens Dirisque agitatus Orestes,
Eripiens ægro pallida membra toro.
"Mater Io! miserere! en juxta insultat Erinnys!
En quatit ultrici flagra facesque manu!
Phoebe juva! fremit en ! fremit illa infecta recenti
Sanguine! Gorgoneas insonat illa minas!
Tartara! nonne vides? inhiant mihi Tartara! raptumque
Horribili amplexu torva Megæra trahit!
Phoebe juva! tu caussa mali, tua jussa secuto
Da pharetram, in Furias da mihi tela meas!
Ite procul! procul ite! volat levis ecce sagitta!
Vindicet imperium Delius ipse suum!
Jam fugiunt! audin' stridentes aëre pennas?
Audin'? jamque procul sibila dira sonant!
Hei mihi! quo rapior? quianam spuma ora madescunt?
Sudantque, et raptim membra agitata tremunt?
Vix in languentes redit æger spiritus artus,
Et datur in tantis, heu! mora parva malis.
O dilecta soror, nostro confecta dolore,
Quorsum adeo peplis os adoperta gemis?
Cur video tibi, dum nostros solare labores,
Virgineos luctu deperiisse dies?
Eripe te his lacrymis; neque enim, carissima, vellem
Te mecum has miseras participare vices."
|