Page images
PDF
EPUB

Idem Latine Redditum.

Ne summatim quidem rem introspicientes fefellerit, vitam, ingenium, Cromuelli, similitudinem illius præ se ferre, qui nuper velut in scenâ grandiori spectantes gentes miraculo factorum obstupefecit. Hæc vero comparatio eo potest investigari quo adhuc forsitan nescierint scriptores. Nam utrumque extulit laus militaris, quam solam neque redarguunt res novæ neque obscurant; quippe ubi versis jam hominum sententiis flagrans vehementia populariter agentium in insaniæ eorum odium, civitatis firmandæ studium, cesserint. Eadem cuique subsidia dominationi, nempe confectus denique senatus, olim popularis, sed jam vi profligatus, propterque obsequium in eam vim ultra leges illatam ab universis despectus.

Pro militiæ quidem peritiâ et laude rerum gestarum Cromuellum ei adæquare non possis, cujus ingenio, cujus cupidini tota Europa velut materies proposita est; sed accedit quod facta illius neque minus inter æqualium facta eminebant, et magis ex ipsius ineruditâ indole evenerunt. Quin etiam in civili scientiâ nulla sufficit eorum contentio quorum alter superstitionis quasi vinolentæ fæcem tantum exhauserat, alteri vero ad omnes rationis, omnes sapientiæ thesauros aditus patebat. Sed accedit quod Cromuellus ab illius viri similitudine adeo differebat ut nulla in eo unquam mentis ad leges scribundas idonea indicia forent, nulla appareret cupido famæ suæ nobilissimum illud substruendi ut in ratione civilium rerum proficeretur.

Uterque hominum naturam perspectam tenens, qua sunt summa ingenia securitate, inferiores illudebat. Et post

with inferior capacities in all the security of powerful minds. Though both, coming at the conclusion of a struggle for liberty, trampled upon her claims, and sometimes spoke disdainfully of her name, each knew how to associate the interests of those who had contended for her with his own ascendancy, and made himself the representative of a victorious revolution.

Those who had too much philosophy or zeal for freedom to give way to popular admiration for these illustrious usurpers were yet amused with the adulation that lawful princes showered on them, more gratuitously in one instance, with servile terror in the other. Both, too, repaid in some measure this homage of the pretended great by turning their ambition towards those honours and titles which they knew to be so little connected with high desert. A fallen race of monarchs, which had made way for the greatness of each, cherished hopes of restoration by their power, till each, by an inexpiable act of blood, manifested his determination to make no compromise with that line.

Both possessed a certain coarse good nature and affability that covered the want of conscience, honour, and humanity; quick in passion, but not vindictive, and averse to unnecessary crimes. Their fortunes in the conclusion of life were indeed very different: one forfeited the affections of his people, which the other, in the character at least of their master, had never possessed; one furnished a moral to Europe by the continuance of his success, the other by the prodigiousness of his fall.

quam de libertate dimicatum erat superveniens uterque, juribus ejus conculcatis, ipsius interdum nomen elevabant: atqui et hic et ille sciebant utilitates defensorum ejus cum suo fastigio ita conjungere, ut pro res feliciter novantibus stare viderentur. Immo etiam si quibus non adeo deficeret sapientia ac studium libertatis ut ad vulgarem talium tyrannorum admirationem descenderent, tamen ridebant principum justorum effusas in eosdem adulationes, gratuito magis in illum, metu in hunc servili. Hæc arrogantium officia uterque plerumque rependebat, intentis in honores, vocabula, animis, gnari tamen quantulum eæ res virtutis egregiæ essent. Utrique crescenti postquam regia familia cesserat, in adversis spem recuperandi per eosdem imperii eo usque fovit, donec et hic et ille, cæde nullis jam placamentis, certum se præbuit nihil medii in illam subolem consulendi.

Utrique rudis quædam facilitas et benignitas ostentabatur; nulla tamen boni malive conscientia, nullus pudor, nulla mansuetudo: pronus iræ uterque, incuriosus ultionis, ultra necessitatem scelera abnuens. Atqui exitu vitæ fortunâ longe diversâ erant: affectionum popularium jacturam hic fecit, ille, princeps saltem, nunquam potitus erat; hic stabilitate prosperorum, ille ruinæ suæ velut prodigio Europa exemplum præbuerunt.

BERNARDUS BOSANQUET.

Limnèd

From P. S. Worsley's "Hades."

upon the heart in lines more true,
More moving sweet, than ever pencil drew,
Still will I cherish thee from youth to age,
Dearest companion of my pilgrimage.
Pleasant it is to trace each well-known scene,
Musing in silence where thy feet have been,
And to be able, when my soul is drear,
To feel "A mother's lips have spoken here;
Here the flower withers, and the leaf falls dead,
But that dear speech can never be unsaid."
Nor only thus-but every room hath grown
Impregnate with a memory of its own.

Here, kneeling with clasped hands about her chair,
We murmured lispingly our childish prayer;
Here anger died before her accents mild,

And brother was to brother reconciled;
Or kind rebuke, urged lovingly apart,

Drew generous tears, and changed the weeper's heart.
Here, worn with watchings, anxious and alone,
She calmed her sick one's suffering with her own,
Soother of pain, wherever pain might be,
Not for me only, but the most for me.

Often, a subtil anguish to assuage,

I turn, for thought, to some poetic page;
But from the first blank leaf before me rise

These words, "A mother's gift," and dim my eyes:

Idem Latine Redditum.

Est facies, dulci quæ tangit imagine mentem,
Tangit, Apelleis vera tabella magis.
Sit mihi, sit, vitæ comes O carissima, curam
Quam juvenis fovi, sustinuisse seni!
Gaudia dat notas meditanti visere sedes;

Hic sileam; pedibus sunt loca pressa tuis.
Gaudia dat, quoties reputat mens tristia secum,
Posse loqui, "Matris lingua sacravit humum.
"Hic pereant frondes, marcescat gratia floris;
"Illa, loci numen, vox sine morte valet."

Nec tamen id tantum: vacua est pars nulla Penatum
Numine, nec propriâ religione caret.

Hic manibus junctis fundebam, hic poplite flexo,
Ad gremium balbo vix puer ore preces.
Illius hic monitus placabat mollior iras,

Et fratrem fratri conciliabat amor.
Testibus hic nullis quoties culpabat amatos;
Mente aliâ culpam fletque doletque puer.
Unaque sollicita vigilabat mente per horas,
Ægrum consolans, ægrior ipsa, suum.
Scilicet omnis erat luctûs, ubicunque lateret,
Cura tibi quædam, maxima cura mei.

Est ubi tristitiæ poscam solatia chartas,
Suavia musarum flebilis unde legam.

Pagina prima vacat, nisi qua duo clarius exstant

Verba, "Dedit Mater "-nec mihi plura patent.

« PreviousContinue »