κακόν. Ut enim summam in legendo perceperam voluptatem, ita parem eodem perlecto sentiebam dolorem, ideo quod jam perlegeram. In Elegia secunda docet, sicut pretiosam navem non felicem cursum, ita divitias non securam vitam adferre. Navis pretiosae exemplum sumsit ex Plut. in Vita Anton. Cap. XXIV, qui de Cleopatra ita narrat: navigabat regina ἐν πορθμίῳ χρυσοπού μνῳ, τῶν μὲν ἰδίων ἁλουργῶν ἐκπεπετασμένων, τῆς δ ̓ εἰρεσίας ἀργυραῖς κώπαις ἀναφερομένης πρὸς αὐτὸν ἅμα σύριγξι καὶ κι θάραις συνηρμοσμένον. Αὐτὴ δὲ κατέκειτο μὲν ὑπὸ σκιάδι χρυσοπάς, κεκοσμημένη γραφικῶς, ὥσπερ Αφροδίτη. παῖδες δὲ τοῖς γραφικοῖς Ερωσιν εἰκασμένοι παρ ̓ ἑκάτερον ἐςῶτες ἐῤῥίπιζον. ὁμοίως δὲ καὶ θεραπαινίδες αἱ καλλιςεύουσαι, Νηρηΐδων ἔχουσαι καὶ Χαρίτων ςολάς, αἱ μὲν πρὸς οἴαξιν, αἱ δὲ πρὸς κάλοις ἦσαν. Οδμαὶ δὲ θαυμαςαὶ τὰς ὄχθας ἀπὸ θυ μιαμάτων πολλών κατεῖχον. Luculenta et Plutarcho digna narratio. Videamus, quomodo ea inservierit Sidronio: Littoribus solvens patriis regina Canopi, Aurea puppis erat, formaeque in puppe deorum, Errabant pueri, quales pinguntur Amores, Ut feriant illae ductis ad pectora remis ferant. Felicem ingenii ubertatem! quod, agro fertili simile, accepta semina tanto cum foenore reddit. Locum Plutarchi etiam elegantissime expressit Catsius nostras,. jus carmina in omnium manibus sunt. Adde Shakespearium in Antonio et Cleopatra, act. II. sc. II. The barge she sat sin, like a burnish'd throne, cu The winds were love-sick with them: the oars were silver, The water, which they beat, to follow faster, In her pavilion (cloth of gold, of tissue). Her gentlewomen, like the Nereides, So many mermaids, tended heri'the eyes, And made their bends adorning at the helm And made a gap in nature: Idem fecit Hosschius in Elegia V de Rustico Romano artis magicae ab invidis vicinis accusato, quod in agris illius semper segetes melius crescebant, et pecus grandius uber habebat, sequens in eo Plinium N. H. XVIII. cap. 6. Sed in imagine Cleopatrae major ornandi aderat copia quam in Rustici. Quae a Plutarcho habeat, ex lo-, corum comparatione patebit. Vellem Plutarchum in eo etiam esset secutus, ut Cleopatram potius cum Venere comparasset, quam dixisset, eam sibi Deam aequoream videri. Talis Dea fere vilior est ad tantum splendorem et. pompam; imago autem Veneris suavissima, in primis si de àvaðvouévn cogites. Caeterum valde laudavit hanc Sidronii Elegiam Burm. ad Prop. IV. Eleg. 4. vs. 17. Triplex fere imitandi ratio est; pertinet enim ad sententias, ad verba et ad sonum. In omni autem genere. eminet Hosschius. Accidit illi non semel ut integros veterum versus, aut parum mutatos, faciat suos. Sed hoc semper vitare summae est memoriae. Nec plagii suspicio in eum cadere potest. Lib. II. Eleg. 16, multa ingenuae imitationis exempla continet, et Eleg. III. de Christo patiente, pag. 134 sqq., ne de aliis dicam. Sarbievius, Lyricorum recentiorum princeps, a nemine melius laudatus est quam ab Hosschio III. Eleg. 9. Quae gravitas et ardor orationis! Me certe tua Musa sui dulcedine cantus Haec Elegia summopere placuit Borrichio de Poëtis, p. 143; et Paquoto, Mem. Tom. II. pag. 73. Quod de varietate, qua vitae humanae cursum conscripsit, diximus, idem dictum esto de Christo patiente et lacrymis S. Petri. Tres Elegiae, Commilitones amantes appellatae, tam tristi quam vero amoris indicio dignae sunt. Scripsit eas rogante Leopoldo Gulielmo, Archiduce Austriae, cujus pueros cubicularios biennium docuit. Joannes scilicet Laurentius, miles Hispanus, in oppugnatione Capellae ceciderat. Franciscus de Solis, Laurentii amicus, aegre a suis retentus, ne in certam mortem irrueret, ut amici corpus ex mediis hostibus extraheret, postero die factis induciis, in complexu truncati cadaveris solo desiderio expiravit. Postquam Franciscus in corpore Laurentii miserrimas querelas p. 226: Fuderat: exanimesque iterum collapsus in artus Explorant digitis artus: invaserat artus Fracti oculi, languet cervix, humeroque recumbit, Haec pag. 231, divina sunt: Cum tumulum nuper vellent inscribere vates, dixit: Divina sunt de Amore circa sepulcrum Laurentii et Francisci vagante, pag. 231: Ille sibi caros cineres Manesque reviset Saepius, et tumulo florea serta dabit. Cinnamaque et costum, nardique fragrantis aristas, Hic vestros referens ignes, vobisque sibique Caeterum mors amicorum istorum narratur in Annalibus Belgicis, pag. 436: Conf. porro Baillet. T. IX. p. 189, et Menag. Anti-Baill. T. VII. P. 1 et 196. MARCUS ZUERIUS BOXHORNIUS BERGIZOMANUS. N. 1612. M. 1653. Huic accidit, quod multis, quos parentum vel cognatorum religio magis quam sua ipsorum voluntas ad studia Sacrarum Literarum destinavit. Captus enim suavitate doctae et venustae antiquitatis, huic se totam dedit, |