185 Bina dedit, mirum artis opus, mirandus et ipse, 191 Arma corusca faces, et spicula tincta pyropo; 195 Tu quoque in his, nec me fallit spes lubrica, Damon, Tu quoque in his certe es, nam quo tua dulcis abiret Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultra, founded Naples. Virg. Ecl. x. 50. 'Chalcidico versu.' Warton. 205 Æn. vi. 17. 188 diversicoloribus alis] Eurip. Hippol. 1270, Cupid is termed поixikóлτegos. See too Aristoph. Av. 249. Ore sacro. Quin tu, cœli post jura recepta, Cœlicolæ norint, sylvisque vocabere Damon. 210 215 JAN. 23, 1646. AD JOANNEM ROUSIUM OXONIENSIS ACADEMIÆ BIBLIOTHECARIUM.* De libro Poematum amisso, quem ille sibi denuo mitti postulabat, ut cum aliis nostris in Bibliotheca publica reponet, Ode. STROPHE I. GEMELLE cultu simplici gaudens liber, This ode, in Milton's own hand writing, on one sheet of paper, is inserted between the Latin and English poems, in a copy which he sent to Rouse, and which is now in the Bodleian M. 168, Art. 8vo. Another small volume, containing some of his prose tracts, with an inscription to J. Rouse, in Milton's hand writing, is in the same library. F. 56, Th. See some observations on the structure of this Ode in Symmons's Life, p. 281, ed. second. 2 Fronde] Fronte' is perhaps a better reading. Warton. Munditieque nitens non operosa; Quam manus attulit Juvenilis olim, Sedula tamen haud nimii poetæ ; Dum vagus Ausonias nunc per umbras, Insons populi, barbitoque devius 5 Indulsit patrio, mox itidem pectine Daunio 10 Vicinis, et humum vix tetigit pede: ANTISTROPHE. Quis te, parve liber, quis te fratribus Subduxit reliquis dolo? Cum tu missus ab urbe, Docto jugiter obsecrante amico, Illustre tendebas iter Thamesis ad incunabula Cærulei patris, Fontes ubi limpidi Aonidum, thyasusque sacer, Orbi notus per immensos Temporum lapsus redeunte cœlo, STROPHE II. Modo quis deus, aut editus deo, 15 20 25 Tollat nefandos civium tumultus, Jam pene totis finibus Angligenum; Unguibus imminentes, Figat Apollinea pharetra, Phineamque abigat pestem procul amne Pegaseo? ANTISTROPHE. Quin tu, libelle, nuntii licet mala Fide, vel oscitantia, Semel erraveris agmine fratrum, Seu quis te teneat specus, 40 Seu qua te latebra, forsan unde vili STROPHE III. Nam te Roüsius sui Voluit reponi, quibus et ipse præsidet 45 50 30 35 Quæstorque gazæ nobilioris, Quam cui præfuit lön, Clarus Erechtheides, Opulenta dei per templa parentis, ANTISTROPHE. Ergo, tu visere lucos Musarum ibis amœnos; Diamque Phoebi rursus ibis in domum, Oxonia quam valle colit, Delo posthabita, Bifidoque Parnassi jugo: Ibis honestus, Postquam egregiam tu quoque sortem Nactus abis, dextri prece sollicitatus amici. Authorum, Graiæ simul et Latinæ Antiqua gentis lumina, et verum decus. EPODOS. Vos tandem, haud vacui mei labores, Perfunctam invidia requiem, sedesque beatas, Quas bonus Hermes, Et tutela dabit solers Roüsi; 56 Tön] See the Ion of Euripides, 185, seq. 1146, seq. and Phon. 228. Euripides calls Ion youoopúλaxa, 54. Warton. |