Westminster Prologue and Epilogue for 1819. 383
With what delight thy winding shores I tread,
Catch thy white sails by busy Commerce spread,
With labouring gaze ascend thy rocky steeps,
Or hear thy thunder bellowing o'er the deeps
Heaven knows: and, hung th' event on vow of mine,
Thy cloudless sun should never know decline.
Hold then thy high career: while France essays
With poor intrigue to crop thy well-won bays,
And mask'd in traffic's or religion's robe,
Merchant or preacher, traverses the globe;
To shake thee, proof in Europe to alarms,
On Asia's plains with Holkar's faithless arms:
Pursue thy glorious course. Be this thy art,
Not to corrupt, but meliorate the heart:
Where'er mankind in gentile darkness lie,
Instruction's blessed radiance to supply;
O'er the oppress'd soft mercy's dews to shed,
And crush with ruin the oppressor's head.
O haste your tardy coming, days of gold,
Long by prophetic minstrelsy foretold!
Where yon bright purple streaks the orient skies,
Rise Science, Freedom, Peace, Religion rise:
Till, from Tanjore to farthest Samarcand,
In one wide lustre bask the glowing land;
And (Brahma from his guilty greatness hurl'd
With Mecca's Lord) Messiah rule the world!
PERFORMED AT WESTMINSTER SCHOOL ON MONDAY
EVENING, DECEMBER 13, 1819.
Bis universa patriæ necessitas,
Ut fas et æquum fuit, hanc Regiam domum
Vacare ludis prohibuit solennibus:
Nec nos acturos hanc de more fabulam,
Nec vos spectatum sivit intromittier.
Id ægre passi et fortiter tamen sumus,
Pietate deplorantes hoc tacita malum-
Adeon' enim ignavus quisquam aut ferus siet,
Ut nec moveret Illa spes Britanniæ
Desiderata, abreptumque Imperî decus,
Vel Illa, quam recentiorem plangimus,
Regina, Mater, et fidei et constantiæ
Exemplar, et morum, ingenique liberi?
At heu! quo rursus auspicamur omine?
Quid hoc lugubre, quæso, vult silentium?
Quid ora circumquaque fertis, Hospites,
Humique moeste declinatis lumina?
Quos quæritis nusquam inveniuntur, et simul
(Si cujus ergo huc advenistis) gandium
Evasit omne in mentis ægritudinem...
O Sors iniqua! O duplex infortunium,
Nec alterum anteponendum alteri-tamen
Fas est, te, te, tuis alumnis, O Pater,
Prius vocari, nunc eheu! novissimum :
Quem inexpectata mortis invidæ manus
Ætatis occupavit in meridie.
Ipse etenim alacris, plus æquo improvidus sui,
Dum morbus ægro flagitabat otium,
Laboriosus in suos, propere nimis
Agenda se recepit in negotia;
Quibus immolatus est honesta victima.
Grave et dolendum nobis hoc tamen malum
Remedio non caret, novo sub Auspice!
At liberos, ademto Patre, parvulos,
Viduamque matrem quis adeo solabitur?
Palam est tametsi (et ideo habemus gratias),
Quæ in hoc curavit Regia liberalitas,
Satisque vestra testis est quid " Indoles
Nutrita faustis sub Penetralibus" valet-
Dehinc, Verende, ad te revertingir, senex
Valere te jubemus ultimum tui,
Quos tu solebas præter omnes unice.
Fovere; alii, quibuscum tu consortia
Propiora agebas; alii, ad Isidem quibus
Sub te magistro contigit succrescere ;
Aliique, quos tandem, negotiis procul,
Et spretis, quos plerique avent, honoribus,
Recipere amabas ruris angulo latens.
Ibi otiosus, at non idcirco tamen
Humaniorum obliviosus munerum,
Super senectæ tramitem facillimum
Devectus ævum traduxisti leniter,
Uti ministrum Evangeli dignissimum,
Uti probatum Philosophiæ diu ducem,
Civem, patronum, Pauperis patrem decet.
Felix! qui ita omnibus bonis amabilis
Vixit, ita flebilis periit, ut denique
In se vetusti non immemores benefici,
Circa cubile lacrymantes viderit
Ipsos verendi Regis ire filios.
Ergo valete, et ite nunc animæ piæ,
Ite in pace ad beatiora limina
Quid plura? ludos nos acturos funebres
Putate, quales Roma dedicaverit
Bene meritis olim de Patria viris.
SYRUS-comitantibus Dæmonibus. Tune Eschinus, Demea, Ctesipho, Sannio.
Syrus-Pulchre equidem procedo hodie: Proh Jupiter! artem
Divinam! et nostro convenit ingenio.
Ipse olim servus, sceptrum et nova regna potitus,
Pennatus volito victor in ora virum.
Namque novum occepi quæstum; chartæque diurnæ
Editor, hic vestrum quæro patrocinium.
Omnia providi-sunt omnia promta-ministri
Dæmones; et nunc, Dîs gratia, fervet opus.
Edoceo quonam Respublica more geratur,
Quæ leges, et quæ bella ferenda meis :
Stat, cadit arbitrio nostro, et submissa veretur
Curia me, Cathedræ, Rostra, Theatra, Forum.
Nil hodie est quod non prælo committitur-Ecquis
Ambulat, aut equitat, navigat, orat, edit,
Fit nostri juris: nihil est quod condere possis,
Nil recitare! palam vivitur, atque agitur.
Sed quis adest? Ni fallor, herus; charissime, salve,
Eschine! (Esch,)-Salveto tu quoque, amice; novum
Cl. JI. NO. XL.
Hocce tuum aucupium vortat bene; sed mihi vestro
Nunc opus auxilio est-Pamphila amata diu
Jam mea conjugio facta est-tu scis bene; at iste,
Qui mihi contulerit gaudia tanta, dies,
Laude sua careat, nolo-tu rite, quod actum
Et qualis fuerit pompa Hymenea, edoce:
Ordine rem totam narra. Tua charta-(Syrus)-paratum est
Quod petis-ausculta-formula namque mihi
Verborum certa est, longo jam tempore et usu
Sancita, et tantæ quæ siet apta rei-
(Legit) "Pamphilam, ut audimus, deduxit ad aram Hyme
"Eschinus, ipse ortu clarus, opumque potens :
"Egregiæ formæ nupta et virtutibus aucta
"Omnigenis (semper quas sibi vellet Hymen).
"Simplex munditiis ipsa, et velamine operta
"Quod Bruxellenses implicuere nurus.
"Quadrigæ ad portam : et qua primus mensis agatur
"Offert delicias villa propinqua suas."
Esch.-Sufficit; isthæc res est: et nihil amplius opto;
Nil quicquam audivi pulchrius aut melius.
Syrus-Gaudeo magnopere, at quidnam sapientia juxta
Quem video?
Quid vult? (Dem.)-Euge; caput lepidum-
Hem! quam mutatus! Salve: tibi munere honesto
Jam fungi, et patriæ consuluisse placet:
Ausculta paucis; natum volo visere gentes
Externas (hominum mos jubet omnigenum)
Sumat ut exemplum ex aliis sibi; quod fugiendum,
Quod laudi discat, quodque siet vitio!
At proficiscenti soli discrimina quanta!
Febris, Prædones, Alea-(Sy.)-Ohe teneo; Vis quendam, ut levibus fallat sermonibus horam,
Comissatorem, participemque viæ.
Dem.-Immo etiam insignem Sophia, veterique fide-qui
Virtutes possit constabilire-(Ctes.)-Meas?
Dem.-Temperet ut juvenis ferventem-(Sy.)-Ah! desine,
Coelo erras-Hæc jam vilia-Principio,
Non opus est docto nimium, nisi Gallica dictis
Concinne hinc illinc inseruisse suis;
Saltare, aut cantare; aut sorbillare Falernum,
Et scite in patinas inspicere, atque jocos.
Dein placidus, clemens, ne quot male consulat ætas,
Clamitet indignans crimina-Flagitia
Intolerabilia! At domini arridere facetis
Noverit, inque loco desipuisse velit;
Hæc præceptori-(Dem.)-Juvenique accommoda credo-
Sy.-Sed te, vir sapiens garrulitate.-(Sannio.)-Syre!
Heus; audit nemon'? ubinam est chartæ iste diurnæ
Editor? Is saltem plebis amicus erit.
Hiccine libertatem aiunt esse omnibus æquam?
Æschinus is nobis vincula, lora feret?
Tu populum meliora doce: tu lumina tandem
Pande nova. (Syrus.)--Hoc satis est, improbe Leno, taceNon ego de grege sum vestro-nec nostra querelis
Pagina, nec probris dedecoranda tuis.
Sit mea laus quicquid carum et solenne vetustas
Fecerit, aut Patrum mos, geniusve soli-
Quicquid habent sancti leges-venerabile quicquid
Religio-id colere-id summa adamare fide-
Hæc vera, hæc nostrum virtus-Hoc denique chartam
Versiculi monitum dirigat usque meam :
"Libertas sub rege pio!" Duce et auspice tanto
Vivere pro patria nunc populoque lubet.
Remarks on a Passage in the Psalms.
In the 58th Psalm, 9th verse, we have the following passage,
This passage is בטרם יבינו סירתיכם אטד כמו חי כמו חרון ישערנו
thus translated in our authorised Version, "Before your pots can feel the thorns, he shall take them away as with a whirlwind, both living and in his wrath," in which the Translators seem to have followed the Greek of the 70, or some Latin translation, rather than the original Hebrew. To an English reader there would appear something unintelligible, especially in the latter part of the verse," both living and in his wrath;" and it is a subject of wonder that none of our best commentators on the Bible have attempted an amendment of the passage.
|