272 εἴτ ̓ ἄρα Νείλου προχοαῖς ὑδάτων χρυσέαις ἀρύ τεσθε πρόχοισιν, ἢ Μαιῶτιν λίμνην ἔχετ ̓ ἢ σκόπελον νιφόεντα Μίμαντος" ὑπακούσατε δεξάμεναι θυσίαν καὶ τοῖς ἱεροῖσι χαρεῖσαι. 275 ἀέναοι Νεφέλαι, ΧΟΡΟΣ. ἀρθῶμεν φανεραὶ δροσερὰν φύσιν εὐάγητον, ὑψηλῶν ὀρέων κορυφὰς ἐπὶ 280 δενδροκόμους, ἵνα τηλεφανεῖς σκοπιὰς ἀφορώμεθα, ἀλλ ̓ ἀποσεισάμεναι νέφος ὄμβριον 290 τηλεσκόπῳ ὄμματι γαῖαν. ΣΩΚ. ὦ μέγα σεμναὶ Νεφέλαι, φανερῶς ἠκού σατέ μου καλέσαντος. ἤισθου φωνῆς ἅμα καὶ βροντῆς μυκησαμένης θεοσέπτου ; (Strepsiades here describes his state of alarm in language that Socrates thus reproves :) ΣΩΚ. οὐ μὴ σκώψει μηδὲ ποιήσεις ἅπερ οἱ τρυγοδαίμονες οὗτοι, ἀλλ ̓ εὐφήμει· μέγα γάρ τι θεῶν κινεῖται σμῆνος ἀοιδαῖς. ΧΟΡ. παρθένοι ὀμβροφόροι, 300 ἔλθωμεν λιπαρὰν χθόνα Παλλάδος, εὔανδρον γαν Κέκροπος ὀψόμεναι πολυήρατον 305 οὐρανίοις τε θεοῖς δωρήματα, 310 παντοδαπαῖς ἐν ὥραις, ἦρί τ ̓ ἐπερχομένῳ Βρομία χάρις, ΣΤΡ. πρὸς τοῦ Διὸς ἀντιβολῶ σε, φράσον, τίνες εἴσ ̓, ὦ Σώκρατες, αὗται 315 αἱ φθεγξάμεναι τοῦτο τὸ σεμνόν; μῶν ἡρῷναί τινές εἰσιν ; ΣΩΚ. ἥκιστ', ἀλλ' οὐράνιαι Νεφέλαι, μεγάλαι θεαὶ ἀνδράσιν ἀργοῖς· αἵπερ γνώμην καὶ διάλεξιν καὶ νοῦν ἡμῖν παρέχουσι καὶ τερατείαν καὶ περίλεξιν καὶ κροῦσιν καὶ κατάληψιν. ΣΤΡ. ταῦτ ̓ ἄρ ̓ ἀκούσασ' αὐτῶν τὸ φθέγμ ̓ ἡ ψυχή μου πεπότηται, 320 καὶ λεπτολογεῖν ἤδη ζητεῖ καὶ περὶ καπνοῦ στε νολεσχεῖν, καὶ γνωμιδίῳ γνώμην νύξασ' ἑτέρῳ λόγῳ ἀντιλογῆσαι· ὥστ ̓ εἴ πώς ἐστιν, ἰδεῖν αὐτὰς ἤδη φανερῶς ἐπι θυμῶ. ΣΩΚ. βλέπε νυν δευρὶ πρὸς τὴν Πάρνηθ ̓· ἤδη γὰρ ὁρῶ κατιούσας ἡσυχῆ αὐτάς. ΣΤΡ. ΣΩΚ. φέρε, που ; δεῖξον. διὰ τῶν κοίλων καὶ τῶν δασέων, αὗται πλάγιαι χωροῦσ ̓ αὗται πάνυ πολλαὶ ΣΩΚ. νῦν γέ τοι ἤδη καθορᾷς αὐτάς, εἰ μὴ λημᾷς κολοκύνταις. ΣΤΡ. νὴ Δί ̓ ἔγωγ ̓, ὦ πολυτίμητοι, πάντα γὰρ ἤδη κατέχουσι. 329 330 335 340 ΣΩΚ. ταύτας μέντοι σὺ θεὸς οὔσας οὐκ ᾔδης οὐδ ̓ ἐνόμιζες ; ΣΤΡ. μὰ Δί', ἀλλ ̓ ὁμίχλην καὶ δρόσον αὐτὰς ἡγούμην καὶ καπνὸν εἶναι. ΣΩΚ. οὐ γὰρ μὰ Δί ̓ οἶσθ ̓ ὁτιὴ πλείστους αὗται βόσκουσι σοφιστάς, θουριομάντεις, ἰατροτέχνας, σφραγιδονυχαργοκομήτας, κυκλίων τε χορῶν ᾀσματοκάμπτας, ἄνδρας μετ εωροφένακας, οὐδὲν δρῶντας βόσκουσ ̓ ἀργούς, ὅτι ταύτας μουσοποιοῦσιν. ΣΤΡ. ταῦτ ̓ ἄρ ̓ ἐποίουν “ ὑγρᾶν Νεφελᾶν στρεπταιγλᾶν δάϊον δρμάν,” “ πλοκάμους θ' ἑκατογκεφάλα Τυφῶ, πρημαινού σας τε θυέλλας, σε εἶτ ̓ “ ἀερίας,” σε διεράς;” “ γαμψοὺς οἰωνοὺς ἀερονηχεῖς, 66 66 ὄμβρους θ ̓ ὑδάτων δροσερᾶν Νεφελᾶν” εἶτ ̓ ἀντ ̓ αὐτῶν κατέπινον κεστρᾶν τεμάχη μεγαλᾶν ἀγαθᾶν, κρέα τ' ὀρνίθεια κιχηλᾶν. ΣΩΚ. διὰ μέντοι τάσδ ̓ οὐχὶ δικαίως ; ΣΤΡ. λέξον δή μοι, τί παθοῦσαι, εἴπερ Νεφέλαι γ ̓ εἰσὶν ἀληθῶς, θνηταῖς εἴξασι γυναιξίν ; οὐ γὰρ ἐκεῖναί γ' εἰσὶ τοιαῦται. ΣΩΚ. φέρε, ποῖαι γάρ τινές εἰσιν ; ΣΤΡ. οὐκ οἶδα σαφῶς· εἴξασιν γοῦν ἐρίοισιν πεπταμένοισι, κοὐχὶ γυναιξίν, μὰ Δί', οὐδ ̓ ὁτιοῦν· αὗται δὲ ῥῖνας ἔχουσιν. ΣΩΚ. ἀπόκριναί νυν ἅττ ̓ ἂν ἔρωμαι. 345 ΣΤΡ. λέγε νυν ταχέως ὅ τι βούλει. ΣΩΚ. ἤδη ποτ' ἀναβλέψας εἶδες νεφέλην Κενταύρῳ ὁμοίαν ἢ παρδάλει ἢ λύκῳ ἢ ταύρῳ; ΣΤΡ. νὴ Δί ̓ ἔγωγ ̓. Εἶτα τί τοῦτο; ΣΩΚ. γίγνονται πάνθ ̓ ὅ τι βούλονται· κᾆτ ̓ 349 ἄγριόν τινα τῶν λασίων τούτων, οἷόνπερ τὸν Ξενοφάντου, 350 σκώπτουσαι τὴν μανίαν αὐτοῦ Κενταύροις ᾔκασαν αὑτάς. 355 ΣΤΡ. τί γάρ, ἢν ἅρπαγα τῶν δημοσίων κατίδωσι Σίμωνα, τί δρῶσιν ; ΣΩΚ. ἀποφαίνουσαι τὴν φύσιν αὐτοῦ λύκοι ἐξαίφνης ἐγένοντο. ΣΤΡ. ταῦτ ̓ ἄρα, ταῦτα Κλεώνυμον αὗται τὸν ΣΩΚ. καὶ νῦν γ ̓ ὅτι Κλεισθένη εἶδον, ὁρᾷς, οὐρανομήκη ῥήξατε καμοὶ φωνήν, ὦ παμβασίλειαι. σύ τε, λεπτοτάτων λήρων ἱερεῦ, φράζε πρὸς ἡμᾶς ὅ τι χρήζεις 360 οὐ γὰρ ἂν ἄλλῳ γ ̓ ὑπακούσαιμεν τῶν νῦν μετ 365 εωροσοφιστῶν πλὴν ἢ Προδίκῳ τῷ μὲν σοφίας καὶ γνώμης οὕνεκα, σοὶ δέ, ὅτι βρενθύει τ ̓ ἐν ταῖσιν ὁδοῖς καὶ τὠφθαλμὼ παραβάλλεις, κἀνυπόδητος κακὰ πόλλ ̓ ἀνέχει κἀφ ̓ ἡμῖν σεμνοπροσωπεῖς. ΣΤΡ. ὦ Γῆ τοῦ φθέγματος, ὡς ἱερὸν καὶ σεμνὸν καὶ τερατώδες. ΣΩΚ. αὗται γάρ τοι μόναι εἰσὶ θεαί. τἄλλα δὲ πάντ ̓ ἐστὶ φλύαρος. ΣΤΡ. ὁ Ζεὺς δ ̓ ἡμῖν, φέρε, πρὸς τῆς Γῆς, οὑλύμπιος οὐ θεός ἐστιν ; ΣΩΚ. ποῖος Ζεύς; οὐ μὴ ληρήσεις· οὐδ ̓ ΣΤΡ. ἔστι Ζεύς. τί λέγεις σύ; ἀλλὰ τίς ὕει; τουτὶ γὰρ ἔμοιγ' ἀπόφηναι πρῶτ τον ἁπάντων. 369 ΣΩΚ. αὗται δή που μεγάλοις δέ σ' ἐγὼ σημείοις αὐτὸ διδάξω. 370 φέρε, ποῦ γὰρ πώποτ ̓ ἄνευ Νεφελῶν ὕοντ ̓ ἤδη τεθέασαι; καίτοι χρῆν αἰθρίας ΰειν αὐτόν, ταύτας δ ̓ ἀποδημεῖν. ΣΤΡ. νὴ τὸν ̓Απόλλω, τοῦτό γέ τοι τῷ νῦνι λόγῳ εὖ προσέφυσας. (The agency of the clouds in producing the phenomena of nature is illustrated in a further discourse, which includes a good deal of illustration in the nastiest style of Dean Swift. The power of Zeus is denied throughout; but Strepsiades thinks that the lightning at least must be referred to his agency; Socrates, however, convinces him of his errour.) 395 ΣΤΡ. ἀλλ ̓ ὁ κεραυνὸς πόθεν αὖ φέρεται λάμ πων πυρί, τοῦτο δίδαξον, καὶ καταφύγει βάλλων ἡμᾶς, τοὺς δὲ ζῶντας περιφλύει. τοῦτον γὰρ δὴ φανερῶς ὁ Ζεὺς ἵησ ̓ ἐπὶ τοὺς ἐπιόρκους. ΣΩΚ. καὶ πῶς, ὦ μωρε σὺ καὶ Κρονίων ὄζων καὶ βεκκεσέληνε, εἴπερ βάλλει τοὺς ἐπιόρκους, πῶς οὐχὶ Σίμων ἐνέπρησεν 400 οὐδὲ Κλεώνυμον οὐδὲ Θέωρον; καίτοι σφόδρα γ ̓ εἴσ ̓ ἐπίορκοι ἀλλὰ τὸν αὑτοῦ γε νεών βάλλει καὶ Σούνιον ἄκρον ̓Αθηνέων καὶ τὰς δρυς τὰς μεγάλας τί μαθών ; οὐ γὰρ δὴ δρυς γ ̓ ἐπιορκεῖ. ΣΤΡ. οὐκ οἶδ'· ἀτὰρ εὖ σὺ λέγειν φαίνει. Τί γάρ ἐστιν δῆθ ̓ ὁ κεραυνός; ΣΩΚ. ὅταν εἰς ταύτας ἄνεμος ξηρὸς μετεω ρισθεὶς κατακλεισθῇ, 405 ἔνδοθεν αὐτὰς ὥσπερ κύστιν φυσᾷ, κἄπειθ ̓ ὑπ ̓ ἀνάγκης ρήξας αὐτὰς ἔξω φέρεται σοβαρὸς διὰ τὴν πυκνότητα, ὑπὸ τοῦ ῥοίβδου καὶ τῆς ῥύμης αὐτὸς ἑαυτὸν |