شهسواران میدان فصاحت و یکه تازان مضمار بلاغت اشهب خوشخرام زبان و کمیت تیز رفتار قلم را چنین عنان ریز نموده اند که در زمان پیشین در ملک انگلستان جوانی بود عالي نزاد والا نهاد سپاه پیشه رزم اندیشه از کهنگي جامه اش رقعه بورقعه دوخته و از حرارت جوع رنگ رخسارش سوخته هر روز معین زبون سر راه نظارگي مي بود و با هیچکس التفات نمي نمود * وزیری که نام نامي و اسم سامي او ديوك مانتكيو بود و ديوان عام پره گذرا نام داشت صبح و شام بلکه مدام میدید و از وضع آن حیران میماند روزی پرسید که چه کسی و چه نام داری و از کجا ئي جوان لب پپاسخ آشنا کرد که مردی ام از سپاه بحالت تباه عمری بخدمت لشکریان سپرده و نیش و نوش رزم و بزم چشیده اکنون که پیری گردیده و ناتوانی زور کرده گوشه و توشه عافیت گزیده و در ظل عاطفت خزیده مونتي که قوت لا يموت تواند بود از خوان احسان سلطان مقرر است اوقات عزیز در از د یاد دولت ابد بنیاد صرف می نمایم زن و فرزندانم در اوطان خویش نیز بدعای دولت ابد مدت مصروف و مشغوف اند حاليا ماواي اين بي سر و پاي دارالحکومت است * |