Page images
PDF
EPUB
[blocks in formation]

L. vestiges; and great source r.
Village Scupi 1. on a rock.
Church and marbles. The valley opens on 1.
Cross a river joining the Ladon in another direc
tion. Here is a mistake in D'Anville's maps
and all others. Palaio Kastro and great source
1. This fortress has very curious remains of
masonry, and it seems possible that it may be
the PAOS of Pausanias. The source is very
copious and beautiful.

St. Anastasio village r. on a hill. There is a vil-
lage called Nasos in this vicinity.

Valley widens to a plain.

Vestiges. Fine woods.

Strezzoba, a large village, beyond which a fine view towards the Ladon.

[ocr errors]

Sir William Gell has not omitted any opportunity of suggesting to the inquisitive antiquary or geographer, whatever seems capable of rewarding their researches-in which even the hint of an ancient name or position will often prove most serviceable-thus (p. 41.) Village and orange trees-Strobitzi or Strovitzi. From the village there is a very steep ascent, once strongly fortified to a flat summit or table-hill. A curious gate remains, probably Lepreon or Lepreum. From the fortress, Paulitza is seen, and Mount Tetrage: also the valley of the Neda. On the north-east is Mofkitza, where is a palaiokastro, possibly MACISTUS."

Thus has he, who so ably illustrated by former works the antiquities and topography of Troy, of Ithaca, and of Argolis, condescended to direct the steps of travellers in the Morea-and we understand that the publishers of this little Itinerary (Messrs. Rodwell and Martin) will shortly offer to the world Sir William Gell's and Mr. Gandy's beautiful designs and descriptions of several interesting monuments lately discovered among the ruins of Pompeii.

SAPPHO EMENDATA.

Fragm. LIX. Volgeri. QUOD apud Schol. Sophocl. Electr. 147. adhuc servatur Sapphus fragmentum, sic omnino sine dubio est legendum: Hpos ayyex", iμepópwv' andoï. Versus est, vulgo appel

'Dr. Bentley so corrects the verse. See R. Walpole's Translations, p.87, and the Notice of the Mus. Crit. in the Brit. Crit. for Nov. 1813, p. 490. ED.

latus, Sapphicus, ab initio, ut videtur, cantiunculæ, de luscinia agentis, desumtus; quod prætermisit Blomfieldius.

In fragm. xx. metrum idem est quod in fragmm.XI. XII. XIII. Χιν. xv. ut testatur versiculus, Οὐκ ἐπισταμένα τὰ βράκε ἔλχη ἐπὶ τῶν σφυρῶν.

Fr. Lxvi. sic videtur ordinandum χαῖρε, Νύμφα· χαῖρε, τίμε γαμβρὲ, πολλά. Ultima vocis νύμφα brevis est, quemadmodum in Latina nymphă.

N. A.

PROLOGUS IN EUNUCHUM.

FABULAM AB ALUMNIS REG. SCHOL, WESTM. ACTAM. A.D. 1816.

VESTRUM, Patroni, quos salvere plurimum
Lætus lubensque jubeo, nemini fere
Dubium videri credo, qualem flagitent
Tempusque præsens resque nostra Prologum.
An hasce quisquam prorsus accedit fores,
Nec sancti illius meminit et chari senis,
Quem noster omnis luget extinctum chorus,
His ante suetum præsidere lusibus ?
Illo Hercle nemo notior cunctus fuit,
Magisve amatus aut honoratus magis,
Magisve cunctis flebilis, credo, occidit;
Vel queis Palæstræ prisca nostræ gloria,
Atque ipsi cordi est Publica Institutio;
Vel queis honestum literarum et artium
Studium est bonarum, et verus in pretio labor,
Moresque faciles, innocentes, simplices,
Pectusque liberale, sincerum, pium.
Immo sepulti plurimas laudes licet
Taceat modestus iste sepulchralis lapis,
At non suorum vox tacebit publica :
Non, ipsa donec nostra stabunt monia,
Sanctumque juxta tollet hæc ædes caput,
Perire Eliza gloriam sinet memor
Ipsis ab usque cunis omnino sui
Alumni, Præceptoris, Præsidis, Patris.

At tu, laboris quem patronum ludicri,
Prima lubentes consalutamusice,
Et ante carum, et cetera alienum licet,
At mente tota, credimus nostrum tamen,

[ocr errors]

Tu, sancte præses, quæ nec uno nomine,
Nec nunc, fatemur, denique deberi tibi
Obsequium, honorem, gratiamque plurimam,
Hilaris, rogamus, et benignus accipe,
Studiumque nostrum numine adjuta tuo.
Et tu, qui nostræ sæpius Comœdiæ,
Curator olim, nunc spectator interes,
Quocunque nobis carus idem tempore,
Et nunc, et olim; tu, pater, salve quoque:
Fas tibi, desuetos jam revisenti lares,
Veteris gratemur memores consuetudinis:
Fas et precemur (quippe laudi maximæ
Tibi placuisse duximusque et ducimus)
Fas sit precemur, ut quæ votis omnium
Nostra hæc, curante te, respondebat prius,
Tuis Thalia votis nunc respondeat;

Et quem docebas ante, nunc plaudas gregi.

EPILOGUS.

GNATHO. THRASO.

G. Quid nunc, magne Thraso? quid agis? quænam ista repente

Tristitia, et nubes ista supercilii?

T. Occidimus. Mavors timuit quem perdere, tandem
Infelix ausa est perdere pauperies.

Quæ bellum dederat, pax omnia dilapidavit,
Nec, nisi mors, tanto est ulla medela malo.

G. Turpe viro damnis succumbere, tụ modo forti
Sis animo; ad famam promta lucrumque via est.
Quæ tibi nunc se forte offert occasio præsens,
Arripe.

T. Quam narrás ?

G. Pauca docendus eris.

Nostra quidein tellus scis fontibus omnis abundat,
Qui medicinales ejaculantur aquas.

Huc coëunt ægri, sani, mas, foemina, coelebs,
Pupillus, mater, nympha, puella, senex,
Rusticus, urbanus, fur, judex, scurra, sacerdos,
Mercator, miles, causidicus, medicus.
Ipsa valetudo paucos, plerosque voluptas
Invitat, lusus, alea, scena, chori.

Pro se quisque simul perdunt et tempus opesque :
Saltando interea summus habetur honos.
Ergo deligitur, qui cœtibus hisce magister
Præsidet, ille choros ordinat, ille regit.

Hunc regem observant, hunc admirantur, amantque;
Huic facili pendunt larga tributa manu:
Nunc audi-Forte urbs, cui nomen Calda dederunt,
Sanando apta honini balnea, et apta sni,
Extinctum nuper Regem desiderat; illuc
Tu, mage dignus euim nemo, petitor eas.
7. Quid? peregrinus ego ignotusque !

.. G. Hoc dignior ipso.

Nunc sunt grata magis, quæ peregrina magis; Et miles palmam nunquam non proripit. Ille est Quem vir formidat; quemque puella cupit. T. Scilicet idque datum est, fateor, mihi; nempe Thrasoni Est carus Mavors, sed mage cara Venus. Primus item saltare labor, pugnare secundus ; Si multum manibus, plus valeo pedibus. G. Credo equidem.

T. Immo etiam, quo tantum nomine Achilles
Laudatur, quantum quod rodas cxùs erat.
Hic ergo et gladios, et cetera Martia pono;
Buccina rauca, vale, tibia mollis, ave.

Ille ego sum qui multiplices motusque figurasque;
Et quibus aptetur quæque chorea modis:
Unius passumque trium, passumque duorum
Qua lege alternent, dextra, sinistra manus,
Per medium, sursumque, deorsumque.

G. Ah bone, num tu
Nostrorum ingeniis ista placere putas?
Sordent jam veteres istæ, patriæque choreæ ;
Hoc hodie celebrat sola Culina genus.
Nunc in deliciis saltatio Ionica habetur;
Illa quidem mollis, blanda, soluta, levis.
Nec virgo hanc matura viro jam sola choream,
Sed matura rei cuilibet uxor, amat.

T. Non vos cognôram tam bellos tamque venustos!
Hanc quoque me nemo callet, amatve magis.
Hac ego
vel lauros etiam pro laude paciscar,
Huic etiam imperium postbabuisse velim.
G. Imperium narras? Hoc omni spondeo majus
Imperio, inque viros scilicet, inque nurus.
Quin tu linque aliis, equites, peditumque cohortes
Instruere, et vulgus vi cohibere ferum;

Hæ tibi erunt artes; nempe advenientibus ultro
Gratari hospitibus; visere, et excipere,
Orchestramque, fidesque, atque instrumenta chorea,
Curare ut bello sint satis apta gregi.

Quo standum sit cuique loco, quocunque sedendum
Præcipere, et quæ cui sit socianda manus:
Fœmineos bene nôsse gradus, proavosque genusque,
Qui sit cuique ordo, qui tribuendus honos.
Fœmineas etiam interdum componere lites:
Interea loculis consuluisse tuis.

Hoc opus omne tuum, officium nec dignius ullum
Est homine, officio nec mage dignus homo.
Quin age; propositi brevis est occasio lueri;
Ora, ambi, propera. Quid dubitas?
T. Propero.
Hos primum appello: Vos, ornatissime cœtus,

Si quid virtutes commeruere meæ,

Votis quisque meis, precor, adspirate.

G. Meisque.
T. Vos modo plaudatis: Cetera salvus ero.

ADDITIONAL REMARKS

Relating to the Discovery of the Inscription upon the Column of Diocletian at Alexandria.

A NOTE in French in the last number (XXVIII.) of your Journal, under the head of Curæ Posteriores, p. 359. requires a few remarks from me. It is there said, (referring to that part of my paper in the Classical Journal, No. xxv. p. 153. which relates to the inscription upon the columu of Diocletian at Alexandria.) "Cette inscription fört bien lue par M. le Colonel Leake, avoit déja été lue à peu près aussi bien et apportée en France par M. Jaubert; et Villoison l'expliqua très doctement dans le Magasin Encyclopédique, 8ème année t. 5. p. 55. (29 Janv. 1803.) Cette explication de M. de Villoison a été réimprimée dans le 3ème volume de l'Itinéraire de M. de Chateaubriand après la page 216. La copie de M. Jaubert, &c." The inference which the unprepared reader would draw from these words is, that M. Jaubert, having been at Alexandria, and having first brought the inscription to Paris, is to be considered as the discoverer or original copier of it: that M. de Villoison first explained it, that M. de Chateaubriand copied M. Villoison's reading and explanation, and lastly that I now come with a new reading differing in nothing essential from the former, except the word ANIKHTON, which I borrow from Mr. Salt. Your annotator however must have perceived (if he NO. XXIX. VOL. XV.

CI. JI.

L

« PreviousContinue »