εἰ δ ̓ αὖ δύναιό μ ̓ ὀμμάτων ἰδεῖν ἄνευ, ΙΩΑΝΝΗΣ. ΟΥΒΕΡΤΟΣ. ΦΕΡ' ἐλθὲ δεῦρ', Οὔβερτε. πολλά σοι πάλαι τῆς εὐμενείας τῆς πρὶν ἀντοφείλομεν, ψυχὴ δὲ, φίλταθ', ἣν τόδ ̓ ἀμπέχει δέμας, εὖ μὲν παθοῦσ ̓ ἔξοιδεν, εἰς δ ̓ ὑπερβολὴν εὖ σ ̓ ἀντιδρῶσα τοῦτ ̓ ἀμείψεται χρέος· ὅρκων δὲ τῶν σῶν οὓς ἑκὼν ὀμώμοκας κεῖται παρ' ἡμῖν ζῶσα κοὐ φρούδη χάρις. δὸς δὴ χερός μοι πίστιν.—ἔσθ' ὅ σοι λέγειν ἔμελλον ἄρτι, φίλτατ', ἀλλὰ κρείσσονι καιρῷ μεταὖθις ἐξερῶ προσαρμόσας. καίτοι σάφ ̓ ἴσθι τοῦτόγ', αἰδοῦμαι λέγειν ὡς εὖ φρονῶ σοι καὶ τὸ σὸν στέργω κάρα. ΟΥ. ὤναξ, χάριν σοι δῆτα μυρίαν ἔχω. ΙΩ. ἀλλ ̓ οὐδέν ἐστι νῦν μὲν ἀνθ ̓ ὅτου τόδε λέγειν σε χρῆν, ἔσται δὲ δευτέρῳ χρόνῳ, v. 38. Vid. Soph. Ed. Tyr. 1386. 40 10 v. 42. The introduction into this line of the word κατασκοπή has been suggested by Mr. Wordsworth's translation. Yet it shall come, for me to do thee good. I had a thing to say;-but let it go: The sun is in the heaven, and the proud day, Had baked thy blood, and made it heavy, thick, Or if that thou could'st see me without eyes, Without eyes, ears, and harmful sound of words; ἥξει γὰρ ἦμαρ, κἂν τύχῃ βραδεῖ ποδὶ, 20 30 40 Ad. BUT do not so: I have five hundred crowns, The thrifty hire I sav'd under your father, When service should in my old limbs lie lame, Be comfort to my age! Here is the gold: Hot and rebellious liquors in my blood; In all your business and necessities. Or. O good old man: how well in thee appears The constant service of the antique world, When service sweat for duty, not for meed! Thou art not for the fashion of these times, Where none will sweat, but for promotion; ΑΔΑΜ. ΟΡΛΑΝΔΟΣ. ΑΔ. ΜΗ δῆτα δράσης ταῦτά γ ̓ἀργύρου πάλαι σμικρόν τι θησαύρισμα φειδώλῳ βίῳ ἔσωσα, τοῦ σοῦ πατρὸς οἰκέτης γεγώς, πολιαῖς τιθηνὸν τοῦθ ̓ ἑτοιμάσας, ἐπεὶ ἄρθροισι γῆρας χωλοποιὸν ἐμπέσοι, τὸ λαξπάτητον, κἀκποδὼν βεβλημένον. σύ νυν δέχου μοι τοῦτο, χώ καθ' ἡμέραν στρουθοῖσι καὶ κόραξι πορσύνων τροφὴν καμοὶ τροφεὺς γένοιτο τοὐντεῦθεν βίου. ἰδοὺ, τόδ ̓ ἐστι,—τοῦτό σοι δίδωμι πᾶν, ξύν σοι δ' ἑκὼν ἑκόντι γ ̓ εἶμι πρόσπολος. γέρων μὲν εἰμ' ἐς ὄψιν, ἰσχύω δ ̓ ὅμως, ὥρα γὰρ ἀσκῶν ἐν νέα τὸ σωφρονεῖν, οὐπώποθ' ὑγιὲς αἷμα μαργώντων φλογί ποτῶν ἔφυρον, οὐδ ̓ ἀναισχύντως χλιδὰς θηρῶν νοσωδεῖς ἐξετηκόμην σθένος τοιγὰρ τὸ τοῦδε γῆρας ὡς χειμών ποτε ἰσχυρὸς ἦλθε, ψυχρόν, εὐμενες δ' ὅμως. ἴθ ̓, ἔα μ ̓ ἕπεσθαι, μηδὲ νοσφίσῃς σέθεν, ἴθ', ἄντομαί σε.—Πάνθ ̓ ὅσ ̓ ἂν νεανίας δύναιτο, δράσω, σὴν χάριν πονούμενος. ΟΡ. ὦ λῆμ' ἄριστον, ὥς συ τοῖς πάλαι πρέπεις θνητοῖς βεβαιότητι γενναίᾳ φρενών, οἳ δεσπόταισι γνησίῳ προθυμία ἐκαρτέρουν κάμνοντες, οὐ κέρδους χάριν. νῦν δ' ἐν βροτοῖσι τἄμπαλιν νομίζεται, κοὐδεὶς ἀμισθὶ τοῖς πέλας πονεῖν θέλει, 10 20 |